ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε της Διαρκούς Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής, αξιότιμοι κύριοι βουλευτές της επιτροπής.

Σας καταθέτουμε συνοπτικά τις απόψεις του Συλλόγου μας, οι οποίες εκφράζουν την συντριπτική πλειοψηφία των καταταλαιπωρημένων ασφαλισμένων της Ασπίς Πρόνοια, που εδώ και 9 μήνες περιμένουν καρτερικά μια δίκαιη λύση στο τεράστιο αυτό ηθικο-κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα, που έχει πολλαπλές τραυματικές συνέπειες στην οικογενειακή γαλήνη όλων.

Πριν όμως από τις κατά άρθρο προτάσεις μας θέλουμε να σας κάνουμε γνωστό πως αν δεν διασφαλιστούν τα κάτωθι, όλο το σχέδιο νόμου είναι ανεφάρμοστο και καθιστούν τον υπό ψήφιση νόμο επικοινωνιακή πρωτοβουλία και μόνο.

Επίσης είναι σίγουρο ότι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι θα καταθέσουν αντιστοίχου αριθμού αγωγές εναντίον του Ελληνικού κράτους το οποίο θα αναγκαστεί να πληρώσει μια δαπάνη υπερπολλαπλάσια και να επιβαρύνει τους Έλληνες φορολογούμενους με τόκους υπερημερίας, ενώ ταυτόχρονα οι ασφαλισμένοι θα καταταλαιπωρηθούν συρόμενοι στις δικαστικές αίθουσες επί πολλά έτη για να δικαιωθούν στις αυτονόητα δίκαιες απαιτήσεις τους. Θα αναλάβετε εσείς την πολιτική ευθύνη για αυτή την κατάληξη;

Αυτά που πρέπει να διασφαλιστούν είναι τα εξής:

1ο. Η εξασφάλιση της αναδοχής είναι η βασική προϋπόθεση. Αν δεν υπάρξει αναδοχή, δεν υπάρχει λύση αφού οδηγούμαστε σε εκκαθάριση, δηλαδή πλήρη απώλεια των πάντων. Δυστυχώς το σχέδιο νόμου δεν εξασφαλίζει κάτι τέτοιο και ποντάρει στους νόμους της ελεύθερης αγοράς η οποία θα πρέπει με τους αυτοματισμούς της να βρει την λύση. Το κράτος πρόνοιας είναι απουσιάζει εντελώς.

2ο. Είναι αυταπόδεικτη η αστική ευθύνη του κράτους , οι κρατικοί λειτουργοί του οποίου υπογράφανε επί πολλά έτη τα πιστοποιητικά φερεγγυότητας για την Ασπίς Πρόνοια , παραπλανώντας όλο τον κόσμο.

Το οικονομικό αυτό σκάνδαλο είναι κολοσσιαίων διαστάσεων, με κύριο υπεύθυνο το κράτος που υποτίθεται ότι πλήρωνε κάποιον εποπτικό μηχανισμό για να προστατεύει τους πολίτες από οικονομικούς κινδύνους και καταστροφές. Παρά την αυταπόδεικτη ευθύνη του κράτους όμως, στο σχέδιο νόμου δεν αναφέρεται πουθενά η συμμετοχή του στη λύση του προβλήματος. Η ευθύνη μοιράζεται μεταξύ των ασφαλισμένων και των ασφαλιστικών εταιρειών. Αναρωτιόμαστε που βρίσκεται η ανάληψη της ευθύνης από το κράτος.

3ο. Πως θα διασφαλίσετε την συνταγματικότητα ορισμένων διατάξεων (αναδρομικότητα εγγυητικού κλπ.) όταν ήδη εμπλεκόμενοι φορείς σας έχουν διαμηνύσει ότι θα το προσβάλλουν στα δικαστήρια; Μήπως τελικά το μεγάλο ζητούμενο δεν είναι Η ΛΥΣΗ αλλά η δημιουργία ελπίδας για την λύση , η οποία θα σύρεται από μήνα σε μήνα μέχρι να ευτελιστεί το θέμα και να ξεχαστεί;

4ο . Τέλος , αλλά καθόλου υποδεέστερο των ανωτέρω, αποτελεί το ανυπέρβλητο και έντονο καθημερινό πρόβλημα των ασφαλισμένων με σημαντικά προβλήματα υγείας. Καταληκτικά προβλήματα υγείας. Ήδη στα ληξιαρχεία έχουν γίνει αρκετές εγγραφές θανόντων .Πόσες ακόμη θα έχουμε μέχρι την λύση;

5ο. Θα υπάρξει πρόνοια για τα εξαιρετικά σημαντικά προβλήματα που έχουν προκύψει για τους χιλιάδες επαγγελματίες του χώρου οι οποίοι είδαν τα εισοδήματά τους και την επαγγελματική τους φήμη να καταρρακώνεται;

Όλα τα προαναφερόμενα αποτελούν για μας “κόκκινες γραμμές ” και εφόσον δεν υπερκεραστούν, όλα τα παρακάτω απλώς αποτελούν μη εφαρμόσιμες προτάσεις.

Οι κατ’ άρθρον προτάσεις μας είναι οι εξής:

ΑΡΘΡΟ 2

Παρ. 2. Αναφέρεται ‘’αν δεν επιτευχθεί η μεταβίβαση κλπ σύμφωνα με το άρθρο 10 του 400/70 κλπ’’. Αυτό το άρθρο όμως στο οποίο αναφέρεστε είναι υπό κατάργηση σύμφωνα με το σχέδιο νόμου που συζητάμε!! Αν καταλαβαίνουμε καλά θεωρείται δεδομένη η αποτυχία της αναδοχής και πάμε στις προϋποθέσεις που θα συντρέξουν μετά από ένα χρόνο…

Παρ. 3 α Ο υποψήφιος ανάδοχος να μη δύναται να μειώσει τις απαιτήσεις των ασφαλισμένων κάτω από ένα συγκεκριμένο ποσοστό που θα διασφαλίζει την πλήρη εξασφάλιση των δικαιωμάτων τους , έστω και σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Εδώ μπορεί να βοηθήσει το Δημόσιο με εγγυήσεις, όχι στην ασφαλιστική εταιρία αλλά, υπέρ του κάθε ασφαλισμένου. Ως εναλλακτική πρόταση μπορεί να κατατεθεί ότι οποιαδήποτε αναμόρφωση παροχών ή απαιτήσεων των ασφαλισμένων να επιστραφεί σε βάθος χρόνου σε αυτούς με την μορφή άλλων παροχών π.χ.φορολογικών απαλλαγών.

Παρ. 3 στ Η τυχόν αύξηση των ασφαλίστρων στα νοσοκομειακά προγράμματα να μην ξεπεράσει το δείκτη πληθωρισμού, αντί του 20% που αναφέρεται.

Παρ. 3 θ Το ποσοστό αναπλήρωσης από το υπό σύσταση Εγγυητικό ταμείο να μην είναι 65% αλλά 100% παρατείνοντας ίσως τη χρονική διάρκεια του ασφαλιστηρίου συμβολαίου με την σύμφωνη γνώμη του ασφαλισμένου.

Παρ. 4 Το ποσοστό 50% μη αποδοχής της αναδοχής πρέπει να καταργηθεί και να γίνει ελεύθερη η επιλογή.

ΑΡΘΡΟ 5 (ΕΓΓΥΗΤΙΚΟ)

Παρ. 2 Δεν κατανοούμε γιατί το Εγγυητικό εξαιρεί την κάλυψη των νοσοκομειακών προγραμμάτων. Πρέπει να συμπεριληφθούν στο νόμο αφού αποτελούν ξεκάθαρα ασφαλιστήρια ζωής.

ΑΡΘΡΟ 7

Παρ. 1 Το ύψος κάλυψης του Εγγυητικού από τη στιγμή που ενσωματώνεται η εποπτεία με το τραπεζικό σύστημα να έχει και αυτό όριο τις 100.000 € , όπως ισχύει για τις τραπεζικές καταθέσεις, το οποίο θα αναπροσαρμόζεται τιμαριθμικά. Το ίδιο όριο πρέπει να ισχύσει επίσης για τις ασφαλίσεις θανάτου και ανικανότητας.

Ολοκληρώνοντας την όσο το δυνατόν πιο συνοπτική καταγραφή των προτάσεων και παρατηρήσεών μας θέλουμε να σας δηλώσουμε πως είμαστε στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε βελτίωση του σχετικού νομοσχεδίου , με γνώμονα ότι όλα αυτά θα πρέπει να εφαρμοστούν με ιδιαίτερη κοινωνική ευαισθησία και ανθρωπιά σε αντίθεση με όλους αυτούς που τα τελευταία χρόνια επέδειξαν μια ιδιαίτερη αναλγησία και απανθρωπιά.