Όλοι μαθαίνουμε καθημερινά τραγικές ιστορίες ασφαλισμένων και ασφαλιστών της Ασπίς οι οποίες ποτέ δεν γίνονται ευρέως γνωστές. Άνθρωποι με αναπηρίες ή ασθένειες, ασφαλισμένοι που έχασαν όλες τις αποταμιεύσεις τους, ασφαλιστές που οδηγούνται μέχρι την αυτοκτονία επειδή έχασαν τη δουλειά τους.

Σαν Σύλλογος αποφασίσαμε να κοινοποιούμε καθημερινά σε ΜΜΕ και πολιτικούς, διατηρώντας πάντα την ανωνυμία των ανθρώπων, τις πραγματικές ιστορίες όσων έχουν ζημιωθεί από την Ασπίς.
Για να μην μας ξεχνούν. Για να βρισκόμαστε καθημερινά μπροστά τους.

Η ιδέα έχει πάρει την μορφή του “Ημερολογίου Θανάτου” και ήδη έχουν δημοσιευθεί και κοινοποιηθεί σε δημοσιογράφους και όλους τους βουλευτές και ευρωβουλευτές οι παρακάτω πραγματικές ιστορίες:

Σήμερα Τετάρτη 16/3/2011 έχουν περάσει 542 ημέρες από το κλείσιμο της Ασπίς Πρόνοια και ακόμη δεν έχει δοθεί καμία λύση. Αντίθετα, οι δυσάρεστες ειδήσεις έχουν γίνει μέρος της καθημερινότητας των χιλιάδων ασφαλισμένων που έχουν μείνει δίχως ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Α.Λ. από την Θεσσαλονίκη είχε 4 συμβόλαια ζωής στην «Ασπίς». Έδωσε τις αποταμιεύσεις ετών θέλοντας να εξασφαλίσει την μελλοντική ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη. Δυστυχώς διαψεύστηκε. Μετά το κλείσιμο της ασφαλιστικής εταιρείας διαγνώστηκε με καρκίνο. Οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε δεν του επέτρεπαν να ακολουθήσει την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική αγωγή. Το νοσοκομειακό πρόγραμμα που για χρόνια πλήρωνε στην «Ασπίς» δεν είχε πλέον καμία αξία. Κατέληξε πριν λίγες μέρες. Άλλο ένα θύμα του μεγαλύτερου ασφαλιστικού – πολιτικού σκανδάλου στην ιστορία της ΕΕ.

Σήμερα Παρασκευή 18/03/2011 έχουν περάσει 544 ημέρες από το κλείσιμο της Ασπίς Πρόνοια. Ο αργός και βασανιστικός θάνατος των ασφαλισμένων συνεχίζεται και το κράτος εξακολουθεί να μην δίνει μια οριστική λύση. Η ανάπηρη σήμερα Π.Φ, μητέρα δύο παιδιών, από την Κρήτη αποταμίευε για χρόνια τα χρήματά της στην Ασπίς γνωρίζοντας ότι το κράτος έδινε στην εταιρία πιστοποιητικά φερεγγυότητας.
Η Π.Φ., όπως και ένα εκατομμύριο ασφαλισμένοι, ακόμη περιμένει την αποζημίωση της για να καταφέρει να κάνει θεραπείες αποκατάστασης. Καμία άλλη ασφαλιστική εταιρία δεν δέχεται να την ασφαλίσει λόγω της αναπηρίας της. Πόσες οικογενειακές τραγωδίες θα πρέπει να δουν το φως της δημοσιότητας για να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την κωμωδία;

Η Χ.Λ. εργαζόταν επί 17 χρόνια σαν ασφαλιστικός σύμβουλος στην ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ. Τοποθέτησε σε επενδυτικά και νοσοκομειακά πρόγραμμα της εταιρίας τις οικονομίες μιας ζωής. Θέλησε να εξασφαλίσει ότι στο μέλλον θα έχει νοσοκομειακή κάλυψη ό,τι κι αν συμβεί. Εμπιστευόταν όσο τίποτα την εταιρία στην οποία εργαζόταν.
Σήμερα, 547 ημέρες μετά το κλείσιμο της ΑΣΠΙΣ, η Χ.Λ. αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας. Το νοσοκομειακό πρόγραμμά της δεν έχει κανένα αντίκρισμα κι εκείνη δεν έχει κανέναν απολύτως οικονομικό πόρο. Ζει μόνη και περιμένει από τους λιγοστούς φίλους οικονομική και ηθική συμπαράσταση. Όμως, το τέλος είναι πολύ κοντά κι εκείνη δεν έχει τη δυνατότητα να λάβει την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Πόσοι ακόμη άνθρωποι θα πρέπει να πεθάνουν εξαιτίας της εγκληματικής αδιαφορίας του κράτους;

Στις 11/03/2003 ο Σ.Φ. από την Νίκαια κατέθεσε σε αποταμιευτικό συμβόλαιο Aspis Plus της Ασπίς Πρόνοια 40.000 ευρώ για μελλοντικές του ανάγκες. Το καλοκαίρι του 2010 έμαθε ότι το εγγονάκι του πάσχει από νευροβλάστωμα 4ου βαθμού. Αυτή η μορφή επιθετικού καρκίνου του αίματος αντιμετωπίζεται μόνο στο Memorial Kettering Sloan Cancer Center στη Νέα Υόρκη.
Οι δαπάνες για τη νοσηλεία του παιδιού είναι εξαιρετικά υψηλές. Όμως, το κεφάλαιο του Σ.Φ. που αυτή τη στιγμή το έχει τόσο μεγάλη ανάγκη δεν υπάρχει πια.
Η κυβέρνηση επί 18 μήνες κλείνει τα μάτια σε τέτοιες “δολοφονίες”. Σε κανένα άλλο κράτος του κόσμου δεν απαξιώνεται σε τόσο μεγάλο βαθμό το αγαθό της ζωής.
Κύριοι βουλευτές είστε όλοι συνυπεύθυνοι εφόσον ακόμα σιωπάτε. Πόσοι πρέπει να πεθάνουν για να κάνετε επιτέλους κάτι;

Η Φ. Χ είναι 46 ετών παντρεμένη με ένα παιδάκι 8 ετών. Ο άντρας της είναι 55 ετών. Στις 28-05-2008 έκανε ολική μαστεκτομή λόγω καρκίνου. Έκτοτε και μέχρι τις 27-11-2009 υποβλήθηκε σε πολλαπλές θεραπείες για να αποφύγει τις μεταστάσεις. Η Ασπίς Πρόνοια της χρωστάει περίπου 8.000 ευρώ, χρήματα τα οποία εκείνη έχει πληρώσει στα νοσοκομεία.
Στις 12-04-2009 ο άντρας της Μ. Α. νοσηλεύτηκε εκτάκτως λόγω οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου με αποτέλεσμα ναι μεν να σωθεί αλλά να πάθει μόνιμη ολική ανικανότητα (αναγνωρισμένη από το ταμείο του Ο.Α.Ε.Ε.) και να δικαιούται το ποσό των 12.000 ευρώ τα οποία ποτέ δεν του έδωσε η Ασπίς Πρόνοια.
Η οικογένεια είχε τοποθετήσει τις αποταμιεύσεις μιας ζωής, ύψους 150.000 ευρώ, στην ίδια εταιρία σε εφ’ απαξ προγράμματα με κύριο μέλημα την εξασφάλιση του παιδιού τους.
Σήμερα κανένα νοσοκομείο δεν τους δέχεται σαν ασφαλισμένους της Ασπίς Πρόνοια και καμία άλλη ασφαλιστική εταιρία δεν τους ασφαλίζει λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας για τα οποία, ωστόσο εκείνοι είχαν προνοήσει εγκαίρως.
Κανένα πολιτικό πρόσωπο δεν συγκινείται από τις ιστορίες χιλιάδων ασφαλισμένων της Ασπίς Πρόνοια που καθημερινά βιώνουν το δικό τους Γολγοθά;

Άλλος ένας ζημιωμένος από το κλείσιμο της Ασπίς Πρόνοια, ο Χ.Σ. μοιράζετε την δική του ιστορία:

«Σέβομαι και νιώθω τα σοβαρά προβλήματα υγείας που βιώνουν καθημερινά ανασφάλιστοι συμπολίτες μας. Εγώ και η οικογένειά μου ευτυχώς δεν αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα υγείας. Όμως, από το 2009 που είχα δικαίωμα να εξαγοράσω το συμβόλαιό μου μέχρι σήμερα οι οικονομίες μιας ζωής είναι δεσμευμένες στην Ασπίς Πρόνοια. Έκανα το λάθος να εμπιστευτώ να πιστοποιητικά φερεγγυότητας που κάθε χρόνο έδινε το κράτος σε αυτή την εταιρία. Έκανα το λάθος να εμπιστευτώ μια εταιρία που διαφήμιζε ότι ήταν πρώτη σε παραγωγή μετά την Εθνική Ασφαλιστική. Με δημοσιευμένους ισολογισμούς που δεν παρουσίαζαν κανένα πρόβλημα και που έδιναν την εντύπωση ότι πρόκειται για μια μεγάλη και σοβαρή ασφαλιστική εταιρία.
Τώρα κινδυνεύω να χάσω το σπίτι μου γιατί όλες οι αποταμιεύσεις μου είναι δεσμευμένες στην εταιρία. Δεν έχω χρήματα να αντιμετωπίσω οποιοδήποτε θέμα υγείας παρουσιαστεί. Η δουλειά μου έχει στερέψει από ρευστό και καμιά τράπεζα δεν με δανειοδοτεί για να συνεχίσω να υπάρχω σαν επαγγελματίας και να παλέψω με το «τέρας» που λέγεται οικονομική κρίση.
Αν δεν πάρουμε τα χρήματά μας σύντομα θα χάσω το σπίτι μου και θα αναγκαστώ να κλείσω την επιχείρησή μου. Έχουμε εξαντληθεί. Δώσ’ τε ένα τέλος σε αυτό το άδικο μαρτύριο για όλους.
Δίνετε χρήματα για εκατοντάδες άλλους λόγους, όπως για την καλλιέργεια της πατάτας στην Αφρική και δεν υποστηρίζετε τον ελληνικό λαό (πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι επηρεάζονται από την υπόθεση Ασπίς). Κάποιοι ζουν πλουσιοπάροχα αυτή τη στιγμή με τα δικά μας χρήματα κι εμείς αγωνιούμε για το αύριο αφού βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την καταστροφή. Ενεργήστε άμεσα κύριοι πολιτικοί. Αύριο θα είναι αργά. Θα γίνω κι εγώ, όπως και χιλιάδες άλλοι, ακόμα μια ιστορία της Ασπίς Πρόνοια με ολέθριο τέλος…»

Η Α.Κ. κατέθεσε 70.000 ευρώ σε αποταμιευτικό πρόγραμμα Ασπίς Asset στις 15/07/2009. Σήμερα, δεν έχει καθόλου χρήματα για να βοηθήσει την μητέρα της που αργοπεθαίνει από μια σοβαρή ασθένεια.

Ο Α.Ε. εμπιστεύτηκε αποταμιεύσεις 40 ετών εργασίας στον Παύλο Ψωμιάδη. Οι εγγυήσεις του ελληνικού κράτους για την φερεγγυότητα της εταιρίας δεν του άφηναν περιθώριο αμφιβολίας. Το τελευταίο ενάμισι χρόνο μετά το κλείσιμο της Ασπίς η υγεία του Α.Ε. λόγω άγχους και στεναχώριας έχει επιδεινωθεί και αυτή τη στιγμή δεν έχει χρήματα ούτε για την επιβίωσή του.

Θα δοθεί επιτέλους λύση στα προβλήματα χιλιάδων ασφαλισμένων;