Ευχαριστώ όλους σας θερμά για κάθε δευτερόλεπτο που αφιέρωσε η σκέψη σας στην απώλεια της μητέρας μου.
Σας ευχαριστώ όλους και ανεξαιρέτως.
Η μητέρα μου έφυγε αναπάντεχα αλλά πλήρης ημερών ανήκουσα στην προηγούμενη γενιά και θέλω να δηλώσω πέρα από τον προσωπικό πόνο για την απώλεια της και κάποιες άλλες σκέψεις που νομίζω ότι αφορούν όλους.
Έφυγε πριν λάβει τα δώρα της σημερινής κυβέρνησης που τις περιέκοπταν το τεράστιο ποσό των 1000 ευρώ που λάμβανε ως σύνταξη, ζώντας μέχρι σήμερα μια λιτή ζωή μετά από 35 έτη εργασίας του συζύγου της ως δασκάλου.
Μου έφερε στο μυαλό αμέσως την δήλωση που έκανε ο εξαιρετικός για μένα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Κυριος Γιάννης Δημαράς:
«Δηλώνω παρών στις γενεές των συγγενών αλλά και των άλλων συν-Ελλήνων, που έχουν την ίδια κοινωνική καταγωγή με μένα. Δηλώνω παρών στη μάνα μου και τον πατέρα μου, που με γέννησαν και με μεγάλωσαν αγωνιζόμενοι κάθε μέρα και νύχτα για να υπερασπιστώ την αξιοπρέπεια, την τιμή και το δικαίωμα των απλών ανθρώπων στη ζωή…»
Δυστυχώς ανάμεσα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ένας είναι Κύριος αυτής της ηθικής άποψης και προέλευσης.
Η μητέρα μου όπως και όλοι οι γονείς αυτής της γενιάς έζησε όλα τα δράματα της χώρας πριν τον πόλεμο και μετά, το δυστύχημα όμως είναι ότι η ευθύνη για την σημερινή κατάσταση βαραίνει τη δική μου γενιά και όχι τη δική της.
Στην δική της γενιά ο κλέφτης ήταν κλέφτης και ο νοικοκύρης νοικοκύρης.
Η δική μου γενιά έκανε τους απατεώνες (στην Αμερική τους λένε και golden boys) σημαντικά πρόσωπα με κύρος και λόγο σε κάθε λογής ΜΜΕ και έβαλε τους έντιμους και σκεπτόμενους ανθρώπους στο περιθώριο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Η δική μου γενιά και στάση επέτρεψε τα φαινόμενα τύπου Ψωμιάδη και των πολιτικών συνεταίρων του, εγώ έδωσα το δικαίωμα στο Σαχινίδη να διαχειριστεί το πρόβλημα 200000 οικογενειών μ αυτό το τρόπο όταν κάθε μέρα τρώω το παραμύθι που μου σερβίρουν τα ΜΜΕ.
Τι θα πω στα παιδιά μου αύριο? Οτι τις οικονομίες που μάζευα για αυτά τις έκλεψαν κάποιοι και εγώ τους κοίταζα με σταυρωμένα χέρια ενώ αυτοί με περιγελούσαν? Τέτοιους άντρες θα αναθρέψω για την Ελλάδα του αύριο που θα ζήσουν?
Και μία τελευταία λεπτομέρεια…
Την στιγμή που μετά από συνάντηση αντιπροσωπείας του συλλόγου μας με την γ.γ. του ΚΚΕ κα Παπαρήγα, κάναμε απο κοινού δηλώσεις στις κάμερες το κινητό μου τηλέφωνο χτύπαγε συνέχεια για να μου αναγγείλει τον θάνατο της αγαπημένης μου μητέρας. Τραγική ειρωνεία απο την ανθρώπινη πλευρά σκέφτηκα μετά, αλλά επειδή μου πήραν και το δικαίωμα να είμαι παρών εκεί που έπρεπε και με ανάγκασαν να είμαι αλλού για να βοηθήσω στο ελάχιστο και λίγο που μπορώ σε ένα πρόβλημα που όλοι οι παραπάνω ευθύνονται, θα φροντίσω ώστε όλοι αυτοί οι σύγχρονοι τεχνοκράτες απατεώνες να έχουν απεναντί τους όλες τις γενιές που θα αφήσω πίσω μου.
Και η αγαπημένη μου μητέρα απο εκεί ψηλά ας με συγχωρήσει επειδή δεν μετάνοιωσα που δεν ήμουν άμεσα παρών σε εκείνη και καθυστέρησα για να βάλω ένα ασήμαντο λιθαράκι στον αγώνα ενάντια σ αυτούς που μας κλέβουν κάθε μέρα τη ζωή.
Η ζωή συνεχίζεται, ο αγώνας συνεχίζεται για όλους αυτούς που μας κοιτούν απο ψηλά και εκείνους που έπονται ημών.

Γιάννης Θ Στασινόπουλος